Nazwa | Chlorometan | Numer CAS | 74-87-3 | Synonimy | chlorek metylu, Freon 40 |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gaz łatwopalny, kat.1), H220; Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem); Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; STOT RE 2* (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373(**); | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz. H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | | Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 20 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04325:2006 PiMOŚP 2000, nr 3(25) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Właściwości podstawowe Masa cząsteczkowa: 50,49 Stan skupienia w temp. 20°C: gaz Barwa: bezbarwny Zapach: słodkawy, mdły Temperatura topnienia (1013 hPa): -97,5°C Temperatura wrzenia (1013 hPa): -24,22°C Temperatura zapłonu: nie dotyczy Temperatura samozapłonu: 632°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 7,1% obj. - górna: 18,5% obj. Stężenie stechiometryczne: 12,9% obj. Gęstość gazu (15°C, 1013 hPa): 2,31 g/dml Gęstość cieczy (-24°C, 1013 hPa): 0,997 g/cm3 Gęstość par względem powietrza (0°C, 1013 hPa): 1,74 Prężność gazu: - w temp. 20°C: 5000 hPa - w temp. 30°C: 6700 hPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie (15°C, 1013 hPa): 0,9% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, czterochlorku węgla, benzenie i kwasie octowym | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 143,1°C Ciśnienie krytyczne: 6,67 MPa Lepkość gazu (20°C, 1013 hPa): 0,0106 mPa s Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 0,807 J/(g K), Cv = 0,628 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 424,1 J/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - powyżej 21 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 1800 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 5300 mg/m3 (4 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych LCL0 (człowiek, inhalacja) - 42005 mg/m3 (2 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działająca narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; słabo drażniąca. Wywołuje kwasicę; może uszkodzić nerw wzrokowy, prawdopodobnie wskutek przemiany w ustroju do alkoholu metylowego.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach przekraczających dopuszczalne (NDS), lecz nie większych od dopuszczalnego chwilowego (NDSCh), wywołuje po okresie lekkiego pobudzenia (euforii) zawroty i ból głowy, senność, niepewny chód, zaburzenia koordynacji ruchów, mdłości i wymioty bezpośrednio po narażeniu lub po kilku (do kilkunastu) godzinach od zakończenia pracy. Mogą wystąpić zaburzenia wzroku, oczopląs. W razie bardzo dużego stężenia objawy te mogą się pojawić szybko; następuje utrata przytomności i drgawki poprzedzające zgon. Bezpośrednimi następstwami zatrucia mogą być: upośledzenie funkcji wątroby, nerek, układu krążenia, zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym i w nerwie wzrokowym. Oblanie skóry skroplonym gazem może spowodować jej odmrożenie.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się zatrucia lekkiego stopnia mogą wywołać długo utrzymujące się zaburzenia ze strony układu nerwowego: drżenia rąk, bezsenność, stany niepokoju, depresje, zaburzenia wzrokowe. Niektórzy badacze sygnalizują uszkodzenia wątroby, nerek, mięśnia sercowego. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg). Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji półleżącej lub siedzącej, zapewnić spokój. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia objawów zatrucia po okresie bezobjawowym oraz wskazania do badań diagnostycznych kwasicy i oznaczania alkoholu metylowego we krwi.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. W razie wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - podać dożylnie relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody. Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR z zapewnieniem konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|