Nazwa | Dichlorek disiarki | Numer CAS | 10025-67-9 | Synonimy | dwuchlorek dwusiarki, chlorek siarki, monochlorek siarki |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 3 (*), dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H301; Acute Tox. 4 (*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; Skin Corr. 1A (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1A), H314; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H301: Działa toksycznie po połknięciu. H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania. H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu. H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać. P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem. P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
| Dodatkowe kody zwrotów | EUH014: Reaguje gwałtownie z wodą. EUH029: W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne gazy.
|
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 5 mg/m3 | NDSCh: | 15 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 135,0 Stan skupienia w temp. 20°C: dymiąca, oleista ciecz Barwa: żółtoczerwona Zapach: przenikliwy Temperatura topnienia: -80°C Temperatura wrzenia: 138°C Temperatura zapłonu: 118°C Temperatura samozapłonu: 234°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych Gęstość w temp. 15,5°C: 1,69 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,66 Prężność par: - w temp. 20°C: 14,26 hPa - w temp. 40°C: 37,32 hPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie: egzotermiczna reakcja hydrolizy Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, czterochlorku węgla, dwusiarczku węgla, benzenie | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 14°C: 1,666 Ciepło parowania w temp. wrzenia: 270 J/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - brak danych LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca i żrąca.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci dymu, mgły i pary wywołuje piekący ból i łzawienie oczu, błon śluzowych oczu, skóry twarzy i nieosłoniętej odzieżą skóry, kaszel. Podrażnienie układu oddechowego występuje w stężeniach ok. 12 mg/m3. Może nastąpić nagły skurcz głośni z bezdechem i zgonem albo ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia oddychania, obrzęk płuc.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje bolesne oparzenia chemiczne z martwicą (koagulacyjną).
Skażenie oczu wywołuje oparzenie chemiczne aparatu ochronnego oka i gałki ocznej z jej trwałym uszkodzeniem.
Drogą pokarmową wywołuje oparzenia błony śluzowej jamy ustnej (widoczne białoszare oparzenia przybierają następnie barwę czarną), gardła, przełyku i dalszych części przewodu pokarmowego; wymioty (podobne do fusów kawy i/albo ze świeżą krwią), bóle brzucha, krwotoki z przewodu pokarmowego; może nastąpić perforacja ścian przewodu pokarmowego ze wstrząsem. Następstwem zatrucia inhalacyjnego może być zapalenie pęcherzyków płucnych. Następstwem oparzeń są zmiany bliznowate, które mogą upośledzać funkcje zależnie od ich lokalizacji i rozległości.
Objawy zatrucia przewlekłego: u narażonych mogą występować stany zapalne skóry i błon śluzowych, uczulenie na światło.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę. W razie "duszenia się" podać do inhalacji przez jamę ustną Atrovent (1-2 rozpylenia). W razie zatrzymania oddechu prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Jeżeli wystąpiło pieczenie skóry, oczu, obficie obmyć skórę i oczy letnią, bieżącą wodą. W każdym przypadku wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podawanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia, nawet przy braku zmian osłuchowych w płucach.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej letniej wody. Założyć na oparzenia jałowe opatrunki. Chronić przed utratą ciepła. Pomoc lekarska: W zależności od lokalizacji i rozległości oparzeń transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej albo dermatologicznej. W razie potrzeby można podawać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych albo mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających (alkalizujących). Pomoc lekarska: Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. |
|
|
|