Nazwa | 1,2-Dichloroetan | Numer CAS | 107-06-2 | Synonimy | 1,2-dwuchloroetan, dichlorek etylenu, chlorek etylenu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350; Acute Tox. 4 *, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H350: Może powodować raka . H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H319: Działa drażniąco na oczy. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H315: Działa drażniąco na skórę.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub... P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 8,2 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04501:2019-10 PIMOŚP 2018, nr 2(96) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 98,97 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna (ciemnieje podczas przechowywania) Zapach: podobny do zapachu chloroformu Temperatura topnienia: -35,66°C Temperatura wrzenia: 84°C Temperatura zapłonu: 13°C Temperatura samozapłonu: 440°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 6,2% obj. - górna: 16% obj. Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,25 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,42 Prężność par: - w temp. 20°C: 87 hPa - w temp. 30°C: 137 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 353 g/m3 - w temp. 30°C: 538 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,8% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, chloroformie, czterochlorku węgla, dwumetylosulfotlenku. | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 288°C Ciśnienie krytyczne: 5,37 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4448 Lepkość w temp. 20°C: 0,838 mPa s Ciepło właściwe w temp. 20°C: Cp = 1,3 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 323,8 J/g - w temp. 25°C: 346,5 J/g Ciepło spalania: -11,24 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,48 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 25÷741 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 670 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 4100 mg/m3 LD50 (królik, skóra) - 3890 mg/kg LDL0 (człowiek, doustnie) - 286 mg/kg TCL0 (człowiek, inhalacja) - 16500 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa toksycznie na obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy, może uszkadzać wątrobę i nerki.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary w dużych stężeniach, przekraczających 16 g/ml, wywołuje łzawienie oczu, ból i zaczerwienienie spojówek, ból nosa i gardła, kaszel, nudności i/albo wymioty, ból i zawroty głowy. Może wystąpić pobudzenie, następnie senność, zaburzenia rytmu serca, duszność sinica, utrata przytomności, obrzęk płuc i śmierć. Może nastąpić wiotkie porażenie mięśni. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie nerek i wątroby z żółtaczką.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje ból i zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki. Droga pokarmową wywołuje nudności, wymioty, biegunkę i inne objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Bezpośrednim następstwem zatrucia
Drogą pokarmową mogą być krwawienia z przewodu pokarmowego. Śmierć może nastąpić w ciągu 24-48 godz. po wypiciu 80 ml.
Objawy zatrucia przewlekłego: uszkodzenie wątroby i nerek. Powtarzane narażenie skóry wywołuje jej suche zapalenie. Może być przyczyną nowotworów złośliwych układu limfatycznego i krwiotwórczego. |
|
|
iezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon i furosemid do podawania dożylnego, pyralgina do podawania pozajelitowego, parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę. Pomoc lekarska: Duszność i objawy podrażnienia górnych dróg oddechowych uzasadniają podanie deksametazonu do inhalacji z kontynuacją podawania tlenu. Jeżeli rozpoczyna się obrzęk płuc, należy założyć stałą drogę dożylną, podać dożylnie hydrokortyzon i furosemid. W każdym przypadku zatrucia, również bez zmian osłuchowych w płucach, konieczny transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Jeżeli są objawy obrzęku płuc, rozpocząć leczenie jak u przytomnego. Transport do szpitala karetką reanimacyjną bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością letniej bieżącej wody z mydłem. Pomoc lekarska: W razie wystąpienia zmian skórnych - konsultacja dermatologa. Rozległe oblanie skóry uzasadnia transport do szpitala wobec ryzyka wystąpienia objawów zatrucia.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu, konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniem okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. W razie wskazań można podać pozajelitowo pyralginę. Transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|