Nazwa | Etanotiol | Numer CAS | 75-08-1 | Synonimy | merkaptan etylowy |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Acute Tox. 4(*). inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania. H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 1 mg/m3 | NDSCh: | 2 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Właściwości podstawowe Masa cząsteczkowa: 62,13 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: odrażający Temperatura topnienia: -147,3°C Temperatura wrzenia: 35,0°C Temperatura zapłonu: -20°C Temperatura samozapłonu: 295°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 2,8% obj. - górna: 18,2% obj. Stężenie stechiometryczne: 4,46% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,839 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,11 Prężność par: - w temp. 20°C: 590 hPa - w temp. 50°C: 1800 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 1495 g/m3 - w temp. 30°C: 2105 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,7% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, eterze etylowym, benzynie | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4310 Lepkość w temp. 20°C: 0,315 mPa s Ciepło właściwe: 1,11 J/(g K) Ciepło parowania w temp. 18°C: 452,65 J/g Ciepło spalania: -34,86 kJ/g Ciepło topnienia: 79,99 J/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,0001 mg/m3 (wykrycie) LD50 (szczur, doustnie) - 1960 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 11423 mg/m3 (4 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciekły - przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują łzawienie, ból oczu, kaszel, mdłości, wymioty, ból głowy. W dużych stężeniach może działać depresyjnie na ośrodek oddechowy (zwolnienie oddechu), powodować drgawki, zaburzenia oddechowe.
Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, stan zapalny. Brak informacji o zatruciach drogą pokarmową. Prawdopodobnie mogą wystąpić nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka wskutek utworzenia się siarkowodoru w kwaśnym soku żołądkowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: w przypadku narażenia na pary w stężeniu 1 mg/m3 nie obserwowano zmian. Narażenie na pary w stężeniu 10 mg/m3 przez miesiąc wywołało podrażnienie spojówek oczu, mdłości, bóle głowy. |
|
|
Niezbędne leki: tlen. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Wskazana konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. |
|
|
|