Nazwa | 2-Fenoksyetanol | Numer CAS | 122-99-6 | Synonimy | eter monofenylowy glikolu etylenowego |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; Eye Dam. 1 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 1), H318; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H318: Powoduje poważne uszkodzenie oczu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 230 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PiMOŚP 2003, nr 4(38) PN-Z-04538:2022 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 138,18 Stan skupienia w temp. 20 °C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: różany Temperatura topnienia: 14 °C Temperatura wrzenia: 242 °C Temperatura zapłonu: 118 °C Temperatura samozapłonu: 510 °C Granice wybuchowości w powietrzu: - dolna: 1,4% obj. - górna: 9% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,16% obj. Gęstość w temp. 20 °C: 1,102 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,8 Prężność par w temp. 20 °C: 0,04 hPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25 °C: 22,7g Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | Właściwości dodatkowe | Lepkość w temp. 20 °C: 3,05 mPa s Współczynnik załamania światła nD w temp. 20 °C: 1,538 Współczynnik podziału oktanol/woda (log Pow): 1,16 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 1260 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 5000 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par może wywołać kaszel.
Skażenie skóry może wywołać miejscowe podrażnienie - zaczerwienienie, ból.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać łzawienie i zaczerwienienie spojówek, ból oczu, światłowstręt.
Drogą pokarmową wywołuje ból w przełyku, mdłości, wymioty, ból brzucha.
Objawy zatrucia przewlekłego: w wyniku przewlekłego narażenia obserwowano występowanie objawów neurologicznych - senności, bólów głowy, drżeń mięśniowych. |
|
|
Niezbędne leki: tlen. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej. Pomoc lekarska: W zależności od lokalizacji i rozległości zmian zapewnić konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. |
|
|
|