Nazwa | Izobutyroaldehyd | Numer CAS | 78-84-2 | Synonimy | aldehyd izomasłowy, aldehyd izobutyrowy, izobutanal, 2-metylopropanal |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 100 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04303:2001 PiMOŚP 1998, z. 19 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 72,11 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: przenikliwy Temperatura topnienia: -65°C Temperatura wrzenia: 64°C Temperatura zapłonu: -40°C Temperatura samozapłonu: 250°C Granice wybuchowości: - dolna: 1,6% obj. - górna: 10,6% obj. Stężenie stechiometryczne: 3,68% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,79 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,48 Prężność par: - w temp. 20°C: 187 hPa - w temp. 30°C: 281 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 553 g/m3 - w temp. 30°C: 804 g/m Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 9,9% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, acetonie, benzenie, toluenie | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3723 Lepkość w temp. 25°C: 0,445 mPa s Temperatura krytyczna: 267C Ciśnienie krytyczne: 4,32 MPa Ciepło parowania w temp. wrzenia: 409,5 J/g Ciepło spalania: -34,9 J/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,14 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 2810 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 7130 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, w dużych stężeniach działa narkotycznie.
Drogi wchłaniania: w postaci par - układ oddechowy, w postaci ciekłej - przez skórę, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli. W bardzo dużych stężeniach: zawroty i bóle głowy, senność. Ryzyko obrzęku płuc w bardzo dużych stężeniach na podstawie wyników badań eksperymentalnych na zwierzętach.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i łzawienie.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt skóry z ciekłą substancją lub roztworem może wywołać przewlekłe stany zapalne skóry, jej zaczerwienienie, pękanie. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, z mydłem. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Kontrolować akcję serca (EKG). Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjną. |
|
|
|