Nazwa | Jodometan | Numer CAS | 74-88-4 | Synonimy | jodek metylu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Acute Tox. 4(*), dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312; Acute Tox. 3(*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331; Acute Tox. 3(*), oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą. H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H315: Działa drażniąco na skórę.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub... P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 7 mg/m3 | NDSCh: | 20 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 141,94 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna (ciemnieje pod wpływem światła) Zapach: przyjemny, aromatyczny Temperatura topnienia: -66,4°C Temperatura wrzenia: 42°C Gęstość w temp. 20°C: 2,28 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,89 Prężność par: - w temp. 20°C: 420 hPa - w temp. 30°C: 640 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 2445 g/m3 - w temp. 30°C: 3605 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1,4% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, czterochlorku węgla, benzenie, dwumetylosulfotlenku | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 255°C Ciśnienie krytyczne: 55,3 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5308 Lepkość w temp. 15°C: 0,518 mPa s Ciepło właściwe: 0,59 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 192,3 J/g - w temp. 25°C: 194,06 J/g Ciepło spalania: -5,74 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - brak danych LC50 (szczur, inhalacja) - 1300 mg/mł (4 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja o silnym działaniu toksycznym na ośrodkowy układ nerwowy, umiarkowanie drażniąca; może działać uczulająco.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może spowodować podrażnienie błon śluzowych oczu, nosa, gardła. Po bezobjawowym okresie narażenia, o różnym czasie trwania (kilka godzin), następuje pobudzenie psychoruchowe podobne do upojenia alkoholowego z zaburzeniami równowagi (trudności w chodzeniu), nieskoordynowanie ruchów, zawroty głowy, zaburzenia mowy, podwójne widzenie, senność, utrata przytomności; mogą wystąpić objawy psychozy, stan naśladujący zapalenie mózgu. Objawy nasilają się pomimo przerwania narażenia; może nastąpić śmierć. Po narażeniu na bardzo duże stężenia może wystąpić arytmia, zatrzymanie akcji serca, obrzęk płuc. Skażenie dużej powierzchni skóry ciekłą substancją może spowodować objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty, bóle brzucha i inne objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. W następstwie ostrego zatrucia może wystąpić uszkodzenie wątroby i prawdopodobnie nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: zmiany w układzie nerwowym, bóle głowy, ogólne osłabienie. Zmiany skórne: rumień, osutka, niekiedy zmiany ropne; uporczywe katary nosa, stany zapalne błon śluzowych, uczulenie. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Jeżeli duszność utrzymuje się, można podać do inhalacji deksametazon. Postępowanie objawowe. W każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko nasilenia się objawów.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe z kontrolą akcji serca (EKG). Kontynuować podawanie tlenu. Rozpoczynający się obrzęk płuc uzasadnia podanie dożylne hydrokortyzonu, furosemidu; w zaburzeniach oddychania zaintubować, stosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej, bieżącej wody z mydłem. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko zatrucia wynikające z wchłaniania ciekłej substancji konieczny jest transport do szpitala karetką PR.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na ryzyko skażenia oczu powinny być pouczone o sposobie i konieczności ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. W każdym przypadku pilnie wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR - pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|