Nazwa | Keten | Numer CAS | 463-51-4 | Synonimy | etenon |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,5 mg/m3 | NDSCh: | 1,5 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 42,02 Stan skupienia w temp. 20°C: gaz Barwa: bezbarwny Zapach: charakterystyczny, nieprzyjemny Temperatura topnienia (1013 hPa): -134,6°C Temperatura wrzenia: -56°C Temperatura zapłonu: nie dotyczy - gaz Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 4,5% obj. - górna: 40 ÷ 50% obj. Stężenie stechiometryczne: 5,91% obj. Gęstość gazu (1013 hPa): 1,9 g/dml Gęstość gazu względem powietrza: 1,45 Prężność par w temp. -71°C: 195 hPa Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz Rozpuszczalność w wodzie: reaguje z wodą Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się dobrze w acetonie i estrach, słabiej w węglowodorach i ich chlorowcopochodnych | Właściwości dodatkowe | Ciepło właściwe: Cp = 1,4 J/(g K) Ciepło spalania: -22,8 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 1300 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, silnie drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: powoduje łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel, duszność, ból głowy i mdłości. W dużych stężeniach wywołuje zawroty głowy, zaburzenia równowagi, utratę przytomności. Po okresie utajenia może wystąpić obrzęk płuc.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie może doprowadzić do tolerancji działania drażniącego i przykrego zapachu, a w konsekwencji do przewlekłych zmian w układzie oddechowym. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid. Odtrutki:nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia): działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, nawet przy braku zmian osłuchowych w płucach, transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia, ze względu na zagrożenie obrzękiem płuc.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxilosonu) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|