Nazwa | Nitrobenzen | Numer CAS | 98-95-3 | Synonimy | olejek mirbanowy, esencja mirbanowa |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Repr. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat. 2), H360F; Acute Tox. 3, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331; Acute Tox. 3, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311; Acute Tox. 3 (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; STOT RE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 1), H372; Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H412;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H360F: Może działać szkodliwie na płodność. H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H372: Powoduje uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 1 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PiMOŚP 2018, nr 1(95) PN-Z-04536:2022-01 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 123,12 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna lub żółta do brązowej Zapach: gorzkich migdałów Temperatura topnienia: 5,7°C Temperatura wrzenia: 211°C Temperatura zapłonu: 88°C Temperatura samozapłonu: 482°C Granice wybuchowości w powietrzu: - dolna: 1,8% obj. - górna: brak danych Stężenie stechiometryczne: 3,25% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,20 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,25 Prężność par: - w temp. 20°C: 0,20 hPa - w temp. 44,4°C: 1,33 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 1,0 g/m3 - w temp. 30°C: 2,3 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,19% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, benzenie, olejach | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 459°C Współczynnik załamania światła w temp. 25°C: 1,54997 Lepkość w temp. 25°C: 2,07 mPa s Ciepło właściwe: 1,48 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 331,3 J/g - w temp. 20°C: 426,4 J/g Ciepło spalania: -25,2 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,86 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 1,89 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 489 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (szczur, skóra) - 2100 mg/kg TDL0 (człowiek, doustnie) - 200 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca, powoduje zahamowanie funkcji hemoglobiny krwi (methemoglobinemię) z niedotlenieniem mózgu, serca i innych narządów. Może działać uczulająco.
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, skórę, z przewodu pokarmowego.
Objawy zatrucia ostrego: para wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek; w dużych stężeniach powoduje po 1-4 godzinach narażenia sinoniebieskie zabarwienie warg, paznokci, skóry, ból i zawroty głowy; mogą wystąpić mdłości, ogólne osłabienie, zaburzenia świadomości, utrata przytomności.
Skażenie skóry ciekłym nitrobenzenem wywołuje po paru godzinach sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry i ogólne objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu ciekłą substancją może spowodować ból, łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Wypicie alkoholu przed narażeniem nasila objawy zatrucia. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby z żółtaczką.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe zapalenie skóry, zmiany uczuleniowe; niedokrwistość, przewlekłe zmiany w wątrobie. |
|
|
Niezbędne leki (odtrutki): tlen, błękit metylenowy (1%) w ampułkach do podawania dożylnego, witamina C w ampułkach po 500 mg. Leczenie: tlen, objawowe, w razie wskazań - odtrutki jak wyżej.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych oraz inne objawy utrzymują się lub nasilają, podać powoli dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg, a następnie witaminę C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo aparatem typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania stosować intubację dotchawiczą, sztuczne oddychanie aparatem typu AMBU z podawaniem tlenu. Jednocześnie założyć stałą drogę dożylną. Podawać dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg, powoli, w ciągu 5 minut. Transport karetką reanimacyjną PR do szpitala (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemogiobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej, z mydłem. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy obficie, chłodną wodą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu konieczna konsultacja okulistyczna.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|