Nazwa | Nitrometan | Numer CAS | 75-52-5 | Synonimy | nitrokarbinol |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226; Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary. H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 30 mg/m3 | NDSCh: | 240 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 61,05 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: ostry, nieprzyjemny Temperatura topnienia: -28,55°C Temperatura wrzenia: 101,2°C Temperatura zapłonu: 33°C Temperatura samozapłonu: 415°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 7,1% obj. - górna: 63% obj. Stężenie stechiometryczne: 21,88% obj. Gęstość w temp. 25°C: 1,13 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,11 Prężność par: - w temp. 20°C: 36 hPa - w temp. 30°C: 61 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 90 g/m3 - w temp. 30°C: 148 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 9,5% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, czterochlorku węgla | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 315°C Ciśnienie krytyczne: 6,31 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3819 Lepkość gazu w temp. 20°C: 0,149 mPa s Ciepło właściwe: 1,74 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 589,8 J/g - w temp. 25°C: 625,8 J/g Ciepło spalania: -11,66 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 8,9 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 940 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca oraz działająca depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, nefro- i hepatotoksyczna.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy; słabo wchłania się przez nieuszkodzoną skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, kaszel, duszność. Mogą wystąpić ból i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia świadomości, senność; ostre zapalenie oskrzelików i obrzęk płuc.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie, ból, łzawienie, z ryzykiem oparzenia chemicznego i uszkodzenia rogówki.
Skażenie skóry może wywołać jej zaczerwienienie.
Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie może powodować mdłości, brak łaknienia, uszkodzenie wątroby. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon do podawania dożylnego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Kaszel i ból głowy uzasadniają podawanie tlenu do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Duszność i/albo objawy osłuchowe w płucach uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej i podanie hydrokortyzonu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Lekarz powinien wziąć pod uwagę także inne przyczyny utraty przytomności poza zatruciem nitrometanem. Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu AMBU, objawy osłuchowe w płucach uzasadniają podanie hydrokortyzonu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną (PR).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Jeżeli wystąpiły zmiany skórne, wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wskazań - konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|