Nazwa | 2,2`-Oksydietanol | Numer CAS | 111-46-6 | Synonimy | glikol dwuetylenowy; eter b-hydroksyetylowy; dwuglikol; 2,2’-oksybisetanol; glikol dietylenowy; |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | BRAK | Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
frakcja wdychalna | NDS: | 10 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04493:2018-09 PiMOŚP 2017, nr 2(92) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 106,12 Stan skupienia w temp. 20°C: syropowata ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: bez zapachu Temperatura topnienia: -6,5°C Temperatura wrzenia: 244°C Temperatura zapłonu: 124°C Temperatura samozapłonu: 225°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 0,62% obj. - górna: 6,8% obj. Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,12 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,66 Prężność par w temp. 20°C: 0,03 hPa Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,12 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie: miesza się bez ograniczeń Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: miesza się bez ograniczeń z alkoholami, glikolami, acetonem, pirydyną, dioksanem, kwasami organicznymi; nie rozpuszcza się w benzenie, toluenie, dwusiarczku węgla, czterochlorku węgla | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4475 Lepkość w temp. 20°C: 35,7 mPa s Ciepło właściwe: 2,30 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 628 J/g Ciepło spalania: -22,32 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): nie dotyczy |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu LD50 (szczur, doustnie) - 12565 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 11890 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja słabo drażniąca, działająca szkodliwie drogą pokarmową.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy, słabo przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par lub aerozolu w dużych stężeniach może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek.
Skażenie skóry ciekłym glikolem może spowodować jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłym glikolem może wywołać ból, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje objawy podobne do upojenia alkoholowego, zawroty i ból głowy, splątanie, mdłości, wymioty, ból brzucha, czasem biegunkę. Po kilku, kilkunastu godzinach mogą wystąpić drgawki, wstrząs, zapaść i zgon. Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi ok. 1 g/kg masy ciała, tj. ok. 70 ml. Następstwem zatrucia
Drogą pokarmową może być uszkodzenie nerek i wątroby.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg). Odtrutki: alkohol etylowy 40% (do podawania doustnego); 10÷15-proc. roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ml) do podawania dożylnego. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie dolegliwości - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą chłodnej wody, najlepiej bieżącej. W razie wystąpienia zmian skórnych wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR lub konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Podać do wypicia 100 ml wódki (40%) lub inny napój alkoholowy. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W każdym przypadku zatrucia drogą pokarmową transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką wydzielinę z jamy ustnej i nosa. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę twarzową. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Podać dożylnie we wlewie kroplowym 500 ml 10÷15-proc. roztworu alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg (1 amp.) Relanium. W każdym przypadku zatrucia pokarmowego glikolem transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego. |
|
|
|