Nazwa | 4-Toliloamina | Numer CAS | 106-49-0 | Synonimy | p-toluidyna, 4-aminotoluen, 4-metyloanilina |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331; Acute Tox. 3*, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311; Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania. H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H319: Działa drażniąco na oczy. H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry. H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub... P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać. P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 4,4 mg/m3 | NDSCh: | 8,8 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 107,15 Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe Barwa: bezbarwne Zapach: charakterystyczny, nieprzyjemny Temperatura topnienia: 43,6°C Temperatura wrzenia: 200°C Temperatura zapłonu: 87°C Temperatura samozapłonu: 482°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,1% obj. - górna: 6,6% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,22% obj. Gęstość: - w temp. 20°C: 1,05 g/cm3 - w temp. 45°C: 0,97g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,9 Prężność par: - w temp. 25°C: 0,45 hPa - w temp. 42°C: 1,3 hPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20,8°C: 7,35% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, dwusiarczku węgla, rozcieńczonych kwasach | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 394°C Ciśnienie krytyczne: 2,38 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 45°C: 1,55344 Lepkość w temp. 45°C: 1,95 mPa s Ciepło właściwe: 1,16 J/(g K) Ciepło topnienia w temp. topnienia: 159,4 J/g Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 413,4 J/g - w temp. 25°C: 524,8 J/g Ciepło spalania: -37,64 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,1 ÷ 15 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 656 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja silnie drażniąca i toksyczna: może działać depresyjnie na ośrodkowy układ oddechowy i wywołać methemoglobinemię.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek. Może wystąpić ból i zawroty głowy, znaczne osłabienie, sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych, skóry (wskutek methemoglobinemii), krwiomocz, duszność, senność, zaburzenia świadomości, drgawki.
Skażenie skóry może spowodować zaczerwienienie i ból oraz prawdopodobnie takie objawy jak narażenie drogą oddechową.
Skażenie oczu może wywołać chemiczne oparzenie rogówki i spojówek oka.
Drogą pokarmową prawdopodobnie może wywołać oparzenie chemiczne jamy ustnej, gardła, przełyku, ból brzucha oraz krwiomocz i inne objawy jak w zatruciu drogą oddechową. Bezpośrednim następstwem zatrucia inhalacyjnego, przez skórę i
Drogą pokarmową może być krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, żółtaczka.
Objawy zatrucia przewlekłego: stany zapalne skóry wskutek jej odtłuszczenia. Uwaga: opracowano na podstawie skąpych danych dotyczących zatruć u ludzi i przypuszczalnego działania zbliżonego do innych izomerów toluidyny. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, 1-proc. roztwór błękitu metylenowego do podawania dożylnego, witamina C w amp. po 500 mg. Odtrutki: błękit metylenowy, tlen.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Jeżeli wystąpiło sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, i nie ma wątpliwości, że poszkodowany uległ zatruciu substancją methemoglobinotwórczą, a sinica nie ustępuje w czasie terapii tlenowej, należy podać dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg (tj. ok. 15 ml), powoli - przez 5 minut, a następnie witaminę C. Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Jeżeli nie ma wątpliwości, że poszkodowany uległ zatruciu substancją methemoglobinotwórczą i utrzymuje się sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry pomimo podawania tlenu, podać dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg (ok. 15 ml), powoli - przez 5 minut, a następnie witaminę C. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR ze względu na ryzyko opóźnionego wystąpienia objawów zatrucia. W zależności od charakteru i rozległości zmian - konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na ryzyko skażenia oczu powinny być pouczone o sposobie i konieczności ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (do 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka, alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|