Nazwa | Tolueno-2,4-diamina | Numer CAS | 95-80-7 | Synonimy | toluenodwuamina; toluilenodwuamina; 4-metylo-1,3-fenylenodwuamina |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350; Muta. 2 (Mutagenność kat. 2), H341; Repr. 2 (Działanie szkodliwe na rozrodczość kat.2), H361f ***; Acute Tox. 3 *, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; Acute Tox. 4 *, dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312; STOT RE 2 * (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373 **; Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317; Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H350: Może powodować raka . H341: Podejrzewa się, że powoduje wady genetyczne . H361f***: Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą. H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry. H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,04 mg/m3 | NDSCh: | 0,1 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04310:2002 Med. Pr. 2017, nr 68(4) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 122,17 Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe Barwa: bezbarwne Zapach: charakterystyczny Temperatura topnienia: 99°C Temperatura wrzenia: 284-286°C Temperatura zapłonu: brak danych Temperatura samozapłonu: 365°C Granice wybuchowości: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość w temp. 20°C: brak danych Gęstość par względem powietrza: 4,22 Prężność par: - w temp. 20°C: < 0,53 hPa - w temp. 50°C: 1 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 0,1 g/m3 - w temp. 106°C: 0,45 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 15°C: 0,014% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, chloroformie, benzenie | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - brak danych LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca, uczulająca, methemoglobinotwórcza.
Drogi wchłaniania: przewód pokarmowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu może wywołać zaczerwienienie spojówek i łzawienie oczu, ból gardła i kaszel.
Skażenie skóry może wywołać oparzenie chemiczne z pęcherzami oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, zawroty głowy, duszność, drgawki, utratę przytomności.
Skażenie oczu substancją może wywołać ból, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się lub przewlekłe narażenie może wywołać uczulenie: zmiany skórne i prawdopodobnie astmę. Mogą pojawić się przebarwienia skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego Odtrutki: 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego; witamina C w amp. po 500 mg. Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna - 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego, najlepiej w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie 1 amp. witaminy C (500 mg). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej, najlepiej bieżącej wody. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie 1 amp. witaminy C (500 mg). W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie natychmiastowego ich płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie 1 amp. witaminy C (500 mg). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech - w razie braku sprzętu metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C. W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia. (Podane wyżej dawki odtrutek można powtórzyć po upływie godziny, brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii) |
|
|
|