Nazwa | Bromoetan | Numer CAS | 74-96-4 | Synonimy | |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Acute Tox. 4*. inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania. H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P304 + P340 + P312: W przypadku dostania się do dróg oddechowych: Wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. W przypadku złego samopoczucia skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/ lekarzem/…. P370 + P378: W przypadku pożaru: Użyć … do gaszenia …. P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu. P502: Przestrzegać wskazówek producenta lub dostawcy dotyczących odzysku lub wtórnego wykorzystania.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 50 mg/m3 | NDSCh: | 100 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04458:2014-09 PiMOŚP 2013, nr 1(75) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 108,98 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna (żółknie pod wpływem światła) Zapach: przyjemny, eteryczny Temperatura topnienia: -119°C Temperatura wrzenia: 38,4°C Temperatura zapłonu: nie charakteryzuje się temp. zapłonu oznaczaną standardowymi metodami: powyżej -20°C z użyciem wysokoenergetycznego źródła zapłonu Temperatura samozapłonu: 511°C Granica wybuchowości w powietrzu: - dolna 6,7% obj. - górna 11,3% obj. Stężenie stechiometryczne: 6,56% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,45 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,76 Prężność par: - w temp. 20°C: 507 hPa - w temp. 30°C: 760 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 2265 g/m3 - w temp. 30°C: 3285 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,91% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, chloroformie, czterochlorku węgla, acetonie, benzenie | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 230,7°C Ciśnienie krytyczne: 6,23 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4239 Lepkość w temp. 25°C: 0,38 mPa s Ciepło właściwe: 0,926 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 243,1 J/g - w temp. 25°C: 249,9 J/g Ciepło spalania: 12,87 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 1350 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działająca drażniąco oraz depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, zaczerwienienie skóry twarzy, ból gardła. W dużych stężeniach następuje przyspieszenie akcji serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia oddechowe, utrata przytomności.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje miejscowe znieczulenie, zaczerwienienie skóry, oparzenie chemiczne. Oblanie dużej powierzchni skóry i odzieży może wywołać objawy jak w narażeniu inhalacyjnym.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie spojówek z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać zaczerwienienie błony śluzowej jamy ustnej, wymioty, biegunkę i objawy jak w zatruciu drogą inhalacyjną. Następstwem ostrego zatrucia mogą być zmiany w układzie nerwowym pozapiramidowym, uszkodzenie nerek, zmiany w mięśniu sercowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: senność, zawroty głowy, zaburzenia chodu, zmiany w układzie nerwowym.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego; hydrokortyzon; parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Pilnie wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Kontrolować akcję serca, ciśnienie tętnicze krwi. Założyć stałą drogę dożylną, w razie duszności podać deksametazon do inhalacji lub hydrokortyzon dożylnie. Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Pilnie wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG), ciśnienie tętnicze krwi. Podać dożylnie hydrokortyzon. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia, w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej lub chirurgicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie natychmiastowego płukania oczu. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast sprowokować u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Pomoc lekarska: Kontrolować akcję serca i ciśnienie tętnicze. Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|