Parametry charakteryzujące odporność odzieży ochronnej, rękawic i obuwia o cechach ochronnych na działanie czynników gorących [4]

Właściwości ochronne odzieży i rękawic przeznaczonych do ochrony przed czynnikami gorącymi charakteryzują następujące parametry:
- Odporność na zapalenie definiowana czasem dalszego palenia, czasem dalszego żarzenia, zdolnością materiału do ograniczonego rozprzestrzeniania płomienia.
W przypadku rękawic właściwość ta jest nazywana możliwością zapalenia.

- Odporność materiału na ciepło konwekcyjne (przenikanie ciepła przy działaniu płomienia), definiowana wskaźnikiem przenikania ciepła (hti). Jest to czas wzrostu temperatury kalorymetru będącego w kontakcie się z próbką poddaną działaniu strumienia cieplnego o gęstości 80 kw/m2, pochodzącego od płomienia, o 24 °c.

- Odporność materiału na promieniowanie cieplne określana następującymi parametrami:
- wskaźnik przenikania ciepła tf [%] jest miarą ilości ciepła, która przeniknęła przez badaną próbkę poddaną działaniu promieniowania cieplnego o określonej gęstości.
- stopień przenoszenia ciepła t1 [s] to czas, po którym ilość ciepła przenikająca przez materiał zastosowany w odzieży ochronnej powoduje odczuwanie bólu.
- stopień przenoszenia ciepła t2 [s] to czas, po którym ilość ciepła przenikająca przez materiał powoduje oparzenie drugiego stopnia.
- stopień przenoszenia ciepła t3 [s] to czas potrzebny do tego, aby strumień ciepła przenikający przez próbkę osiągnął wartość równą 2,5 kw/m2.
Wymienione parametry są wyznaczane podczas ekspozycji materiału na promieniowanie cieplne o określonej gęstości.

- Odporność materiału na działanie dużych rozprysków stopionego metalu definiowana wskaźnikiem rozprysku płynnego metalu (aluminium, żelaza, i.in.). Jest to najmniejsza masa stopionego metalu, która po wylaniu na próbkę powoduje uszkodzenie umieszczonej pod nią folii pvc.

- Odporność materiału na działanie drobnych rozprysków stopionego metalu, jest to liczba kropli stopionego metalu działająca na jeden punkt próbki, konieczna do uzyskania wzrostu temperatury czujnika umieszczonego pod próbką o 40 °c.

Odporność materiału na ciepło kontaktowe (od kontaktu z gorącym przedmiotem lub powierzchnią) definiowana czasem progowym tt. Jest to czas od momentu pierwszego kontaktu materiału z cylindrem grzejnym do chwili, gdy temperatura kalorymetru po drugiej stronie próbki wzrośnie o 10 °c w porównaniu z wartością początkową.

Właściwości ochronne obuwia przeznaczonego do pracy w środowisku gorącym charakteryzują dwa parametry:
- Izolacja od ciepła definiowana wzrostem temperatury we wnętrzu obuwia po określonym czasie badania, licząc od momentu umieszczenia go na gorącej płycie o temperaturze 150 °c.
- Odporność podeszwy na kontakt z gorącym podłożem wyznaczana na podstawie oceny wizualnej uszkodzenia powstałego na powierzchni próbki podeszwy po działaniu na nią pręta z miedzi ogrzanego do temperatury 300 °c.